Afgelopen zaterdag heb ik de terugreis uit de Alpen ook (nog) overleefd ...
De heenrit op donderdag ging dankzij het goede weer en relatief weinig verkeer heerlijk voorspoedig. Daardoor kwam ik als eerste aan bij het hotel waar ik door een enthousiaste Johan werd ontvangen.
De avonturen van vrijdag (mist) en zaterdag (sneeuw) zijn al ruim aan bod gekomen. De Stelvio heeft er voor mij een extra dimensie bij gekregen die ik tot in het bejaardencentrum niet zal vergeten! In 2007 sneeuw op de Grimsel was achteraf gezien lang niet zo spannend als nu op de Stelvio. De machteloosheid die je overvalt als de Speedster oncontroleerbaar gaat glijden als je (achteraf de verkeerde) beslissing hebt genomen om toch te proberen af te dalen ging door merg en been ... Maar gedeelde smart is halve smart
De zondag hebben Johan, Pascal en ik de volledige route voor die dag afgemaakt. In de zon en voor mijn doen echt volle polle, SUPER. Enkele wist u datjes:
- Kuhtai = grote runderen op de weg
- Schapen bonken wel tegen je auto, in tegenstelling tot die grote runderen (gelukkig maar)
- Hahntenjoch = glad
- Namlos = weergaloos gaaf
(als je een Porsche en motorrijder voorbij bent ... de prutsers)
De maandag ben ik via de touristische route naar mijn volgende logeeradres gereden. Op weg richting Davos een heel stuk een SL500 achter me aangehad. De Duitse bestuurder begreep het beter dan de Porscherijder van zondag.
Na Davos zoveel mogelijk binnendoor gereden richting de San Bernadino en vandaar uit zo snel mogelijk naar de Nufenenpas om in het Rhonedal te komen.
Dinsdag rustdag en heerlijk van het weer genoten. Op woensdag ben ik de uitdaging aangegaan en heb ik een bergwandeling gemaakt naar een Gletscherhut. Vermoeiend maar zeer de moeite waard, wandelen tussen de Aletsch- en de Fieschgletscher. De paraglider die in de boom terecht was gekomen was achteraf heel blij dat wij daar liepen en de Rettungsdienst gewaarschuwd hebben (mobieltjes hadden geen bereik!).
Donderdag was het wederom zonnig en dik 20 graden, dus tijd om de Speedy weer uit te laten. Het beoogde rondje passen: Nufenen-, Gotthard-, Susten-, Grimsel- en een stukje Furkapas (tot de Rhonegletscher).
Tip: Mijdt de oude Gotthardpas, tenzij je van 40km/h tokkelen houdt. Die kinderkopjes ben je erg snel zat. Om de tunnel te omzeilen kan je ook de nieuwe Gotthardpas nemen. Erg ruim opgezet, maar je wil toch zo snel mogelijk van de Nufenen naar de nog mooiere Sustenpas.
Vrijdag weer een rustdagje en opruimen/inpakken.
Zaterdag de terugreis moeten omgooien omdat er weer (!) sneeuw gevallen was, waardoor ik de Furkapas niet over kon. Dus dan blijft de optie autotrein naar Kandersteg over. Vanaf Kandersteg viel de regen met redelijke hoeveelheden uit de lucht.
Daardoor werd mij heel snel duidelijk dat bergpassen rijden rubber vreet
Het profiel van de achterbanden was als sneeuw voor de zon verdwenen tot minder dan 2mm. En dat is geen fijne combinatie met regen en Zwitsers en Duits betonasfalt. Hele stukken heb ik 80 gereden tussen de vrachtwagens om aquaplaning te voorkomen. Better safe than sorry. Bij een tussenstopje heb ik op het punt gestaan om op zoek te gaan naar een bandenboer voor nieuwe achterbanden. Maar de buienradar liet zien dat ik het regengebied toen al bijna helemaal had doorkruist en dat de overige 650km droog zouden zijn. En dat waren ze ook. Dus ben ik alsnog veilig en heelhuids thuisgekomen van een heerlijke en overgetelijke vakantie.
Iedereen die erbij was bedankt voor de gezelligheid en de ervaringen!
Stephan
