Dennizz schreef:
Dan heb je dus echt meer wrijving en temperatuur dan wanneer je per wiel op 10 cm rubber rijdt. Je hebt dan minder druk per cm en dus minder temperatuur.
Sinds dien is het ook niet echt begrijpelijk voor mij
Ik vind beide theorieën geloofwaardig, maar welke is nu de juiste
Beide
Gekheid op een stokje...
De warmte ontwikkeling is anders.
Op een zachte band krijg je door de grotere beweging in de hele band meer warmte ontwikkeling in het karkas en de 'body' van de band. Hierdoor zal deze zich dus op een bepaalde druk uiteindelijk stabiliseren. Dit vooral door de uitzetting van de lucht en ook vooral het vocht wat in de band zit.
Het loopvlak zal in dit geval niet erg warm worden, maar meer 'mee' warmen met de rest van de band.
Echter..
Op een harde(re) band verschuift de warmte onwikkeling zich van het karkas cq. binnenkant van de band naar vooral het loopvlak zelf, omdat de band zelf nu weinig meer beweegt/vervormt en alle energie zich gaat concentreren op de toplaag van het loopvlak.
De truuk is dus om vooral de balans te vinden tussen deze twee effecten.
Laag genoeg beginnen op een koude band, zodat hij warm in 'harde' toestand het loopvlak zover kan opwarmen dat het goed werkt.
Maar dus weer niet *te* ver, want dan zal het loopvlak over-verhitten en begint de toplaag te smelten en schuif je de plakken rubber er vanaf.
Balanceer-act dus, waarbij je ook het type circuit, temperatuur, etc. in de gaten moet houden.
Op een kort, bochtig circuitje zu het best kunnen dat je dus op een relatief harde banden moet rijden om toch genoeg warmte in het loopvlak te krijgen om de grip op te bouwen.
Op langere banen met snellere bochten zou dat te warm worden en moet er wat lucht uit om de temperatuur van het loopvlak in te perken.
Op een bepaald moment lukt dat niet meer (blijft te hoog) en moet er naar een hardere rubber compound worden geschakeld (of moet je even van de baan
)
Bye, Arno.
